Norm - Kinim

bıktım her zaman aynı tiyatro
aynı perde ve aynı seneryo
kabuk bağlamadan yeni bir yara
dünümdeki bu yolculukta
hep dramı işledi sayfalarım
dünden bu güne kalmadı yarınım
ben dünyası ateşle çevrili bir akrep
bu son noktayı virgüllerindeki sebep
başım duman hayat duman gibi yaşam yalan
dibe vurduğun zaman yoktur yanında kalan
tanrım ya bir umut ver yada kalbimi durdur
sabrım bu son olsun ya da beni dondur
dün bu gün yarın ne değişti sanki
izmaritine kadar tükettiler güveni
bak vuruşlara
bak kazık şarkı
ya bass ya tiz yok bunun arası

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehennemime

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehenneme

makyajı iyi yapılmış bir dünya
kahpe kadere emanet yaşamlar
yalan baş rol oynar soluklarda
emitasyon yaşanan her duygular
kaygan zeminin içinde bir doku
yanmak istediğimde söndürülmüşüm
aslında baştan belli bu yolun sonu
ilk gözyaşım doğarken ölmüşüm
hayali gerçek yorumlamaya çalışan
pozitif temeli sağlam dostlukların
değil mi aşk ilk depremde yıkılan
beni intihara iten artçı şoklarım
insanların sevda umutları
son baharda düşecek bir sarı yapraksa
hangi vatan getirecek bana yarını
nefretle yazılan bu son mektuba

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehennemime

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehenneme

düşmez umut bir yağmur tanesi olsa
beni mahkum eder yine karanlığa
bitmez laneti mazisi derin
kahpeliğin yarattığı kederle geberin...

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehennemime

kinim öfkem nefretim herşeyim korkular sizin intikam benim
aşk dostluk yalan sevgi sahte hoşgeldiniz şimdi cehenneme